Porównując kota czarnołapego ze wszystkimi dziko żyjącymi kotami, należy umieścić go na drugim miejscu od końca pod względem wielkości. Nie przeszkadza mu to jednak w dzierżeniu tytułu najbardziej śmiercionośnego kota na świecie. Skuteczność polowania tej piekielnej, puchatej kulki wynosi aż 60%, podczas gdy u lwów tylko 20%. Zabija w ciągu nocy 10-14 małych ptaków, gryzoni i gadów, ale potrafi nawet upolować zająca.

Wygląd

Wyglądem koty czarnołape nie różnią się od kotów domowych, ich charakterystyczną cechą są czarne łapki łącznie z poduszkami oraz płowo-złoty tułów ze wzorem w paski i kropki. Jego charakterystyczne, czarne futerko na łapkach jest na tyle gęste, że chroni go przed parzącym piaskiem. Jedynym niestandardowym aspektem wyglądu tego kota, ale bardzo efektownym, są świecące na niebiesko źrenice. Jak u większości kotów dzieje się to oczywiście tylko w ciemności, co jednak nie odbiera, a dodaje mrocznego uroku. Od oczu biegną w dół czarne paski tak jak u geparda, wyglądające jak ślady łez. Dla swoich ofiar kot czarnołapy jest jednak bezlitosny.

Zachowanie

Kotek czarnołapy preferuje sawanny i inne, podobne miejsca z rzadką roślinnością. Szybki metabolizm wymaga, by czarnołapek polował częściej niż co godzinę. Ten niesamowity łowca w dzień odpoczywa, za to w nocy prawie nieustannie wypatruje zdobyczy. Często śledzi swoje ofiary lub wyczekuje wyłonienia się gryzonia przy wejściu do jego nory. Kot czarnołapy jest świetnym skoczkiem i łapie ptaki w locie. Większą zdobycz chowa na później.

Kotek czarnołapy świetnie przystosował się do suchego klimatu zwrotnikowego, bo nie wymaga dostępu do bieżącej wody. Potrzebne płyny pobiera z ofiar, skąd wziął się jego przydomek kota-wampira.

Kot ten lubi chować się w opuszczonych norach innych zwierząt, jak i w kopcach termitów. Zyskał dzięki temu przezwisko “tygrys z mrowiska”. Pierwszy człon tej nazwy jest również adekwatny, gdyż kot czarnołapy znany jest ze swojego zajadłego usposobienia i posiadania duszy wielkiego wojownika w małym ciele.

Co ciekawe, obie płcie zaznaczają teren moczem. Zachowanie to nasila się w okresie godowym, który trwa od lipca do marca. Kotki rodzą się ślepe, ale po ok. 7 dniach otwierają oczka. Kocia mama zaczyna uczyć je polować około piątego tygodnia życia, a nauka zajmuje im kolejne kilka dni. Potrafią się same wyżywić jednak dopiero w piątym miesiącu życia. Nie opuszczają od razu terytorium matki, każdy kociak robi to w swoim czasie, by docelowo prowadzić samotne życie.

Zagrożenia

Spotkać go można na sawannach południowej Afryki, gdzie jest najmniejszym przedstawicielem rodziny kotowatych. Jest narażony na wyginięcie i jego populacja spada. Występuje na najmniejszej połaci terenu ze wszystkich kotów w Afryce, a gęstość jego występowania szacuje się na 0.06/km2.

Największym zagrożeniem dla niego jest degradacja terenów i tępienie jego ofiar trucizną. Kot czarnołapy dostaje też zemstę rykoszetem, gdyż jest wizualnie podobny do kota nubijskiego, który lubi polować na małe zwierzęta hodowlane. Rolnicy zastawiają na niego śmiertelne pułapki, w które również łapie się czarnołapek. Dosięga go także kontrola populacji szakali, bo ludzie trują truchło dla psowatych, które nieświadomie podjada też czarnołapy.

Co smutne, ciała tych kotów pożądane są przez wypychaczy zwierząt, a nadmierna eksploatacja pastwisk przez zwierzęta gospodarskie zagraża populacjom ofiar kota i w efekcie również jemu samemu. Kot czarnołapy nie jest też odporny na choroby przenoszone przez domowe zwierzęta, z którymi może być łatwo pomylony. Do naturalnych zagrożeń zalicza się również spora grupa drapieżników, które na niego polują. Są to psy, karakale, sowy, węże czy szakale.

Źródło zdjęcia: https://fossilrim.org/animals/black-footed-cat/

Autor: Małgorzata Banaszkiewicz